Mevsim dışında
Tencerede kaynayan vişne taneleri
Savrulur parlak pürüzsüz yüzleriyle.
Göğsün dövülürken
Tam o anda
Sarsılan bedeninden
Yağmur gibi kaynar sular boşalır
Dokunsan elin yanar
Düşse ayağın…
.
Buhar gibi aklın uçar
Dökülür en sonunda
Hiç ulaşamayacağın yanı başına
Anlamı kalmaz yakının ve ırağın.
.
Reçelin tadı kaçmıştır artık…
.
“İşte bu benim” demeye devam ederken sen
Neyin eksilirdi gözlerim şu dünyayı görmesen.
Osman Aktaş / 15 Kasım 2016