Hüznün berk kundağında Sarıldı narin teni; Zemheri soğuğunda Yanıyordu bedeni… - / - Tarumar anayurdu Yetimdi kendi kadar; Mevsim azapta...

Yanında ne ana ne oğul, Ne bir sevgili vardı. Bu toprak kokusu da ne… Yoksa yağmur mu vardı; Sabah böyle...

Bu ses tanıdık bir ses, Kulağımın etrafında Sanki eskilerin sineği; Sanki bir kez daha öldürecek Anamı babamı… Sanki suyunu kesecek...

Usta, Elinde kıvrak dönen yay Kemanında anılara ses oldu… Ruhum doldu; Çimenin yeşiline, Denizin mavisine… Dört bir yanım ne orman,...

Seninle başladı dönmeye dünya, Sen varsın diye açtı ve soldu kına çiçeği. Seninle doğdu bebek, ağladı, güldü; Işık verdi karanlıklarda...

Sen… Gök kubbenin ortasında parlayan yıldız, evreni var eden tükenmeyen ses… Varlığın yarattı toprağı, toprak her şeyi… Seninle doğdu yanı...

Sular gibi serin akıp dereden Ağam geliyorsun ama nereden? Selam yok sabah yok durgunlardasın, Bir kusur mu işledik yoksa bilmeden…...

Bütün yıldızlar bir gül gibi soldu; Sonsuz karanlığı gören ela gözlerinde… Nice baharını, yazını çaldılar üzerinden; Yeni tomurcuklanmış Sevdanı aldılar...

Yine şişman mı olurum bilmem; Belki küçülmüşümdür çektiğim hastalıktan. Dinle ey imam bak! Hangi bedenle olsa ne yazar, Çıkacağım karşına...

Sevdayı keramette, Vuslatı kıyamette, Azadı merhamette Arama ey gafil boştur! Yorgun durur derin karanlıkta Sokak fanusunun nuru, Amma hoştur; nemrut...