Prof.Dr. Osman Aktaş
Umutsuz bakışların vardığı yerde;
Güllerde güneşin rengi soluyor;
Işığın çaresiz kaldığı yerde;
Bakış görülmeyen resim oluyor.
Kör kurşun delice bağrına varsa;
Göğsüne bastığın mendil kanlansa;
Beyninde sabıkan bir bir canlansa;
Yargıç yine aynı beyin oluyor.
Gökçe güvercini göğe uçuran
Kanadında tüyü hafiftir her an.
En değimli dost yanında duran;
Seninle görünmezi gören oluyor.
Ey benim sevdada mecnun yüreğim!
Gömleğe arkadan bağlı bileğim;
Gel diyen yâre nasıl gideyim;
Eller ayağıma diken oluyor…