Memento mori
Şarkısını her gece
pencerelerimize bıraktığı zamanlardı rüzgârın
” Ölüm aklımda ! ” dediğimiz günlerdi ya ;
Dem tutmadan tutuştuğumuz,
Yüzme bilmeden
deryalara koştuğumuz…
-/-
(Kişi başına düşen
Hüzzamdan payını almıştı
sonra, herkes..)
-/-
Şimdi kalbim yorgun
yaşımdan,
Tenim yaşadıklarımdan engelli ya;
Ben sana demiştim
Ahmet Abi,
Üstelik rakı masasında, en harbi duygularımla:
“Bu hayat bizi yer!”
Çoğalmak istedikçe
ıssızlaşıyor
Baksana masadakiler…
-/-
Ne uzun bir mevsimmiş
Bu Eylül,
Ne tükenmez bir hezeyan!
-/-
Yaşa, yaşa bitmiyor abi!
Yeni yetmeydim,
yakalandım Eylüle,
yaşlandım sıyıramadım
yakamı yine de ..
-/-
Ne Ekim’ler gözledim,
Ne Devrimler özledim…
-/-
Yolda ” çevirme ” varmış,
Gelmediler…
-/-
Haziran. 2022 Buca.