Damlalar akardı şiire
Sahipsiz gözlerden.
İçinde yüreği savruk,
Gözyaşı savurgan şair ağlardı…
Damlalar akardı şiire
Sahipsiz gözlerden.
Yüreğinde gam,
Elleri ayazda cadar cadar,
Gözlerin, mevsimlerin,
Ve rengin ozanı ressam;
Damlarken tuvale yaşlar
Güneşli bir dağ çizdi,
Önüne ağaçlar, dere ve kuşlar…
Hayal gömdü yükseklere….
Damlalar akardı şiire
Sahipsiz gözlerden.
Mısra mısra ıslanan
Sıcak günlerin yetimi
Güneşleri çalınmış
Karlı dağlardı….
Oysa hiç eskimezdi umut;
Yüksek kayalardan düşen
Yepyeni sular gibi hep;
Taze bir sesle çağlardı…
Osman Aktaş/Sensiz yalnızdılar