(Brüksel’den, yazar, şair arkadaşım NİHAT KEMAL ATEŞ, OCAK 2011’de BELGE YAYINLARINDA yayımlanan MAVİNİN YALNIZLIĞI kitabımla ilgili düşüncelerini yazmış. Fotoğraf Sanatçısı SABRİ VARAN aracılığıyla yollamış.
Bakalım neler demiş?)
…..
Ahmet Sefa (Mavinin Yalnızlığı)
Yaşanılası dünyanın penceresinden bakıyor sevdalı sevdalı Ahmet Sefa. Lacivert geceleri, elini uzatsan yakalayacağını sandığın yıldızı bol gökyüzünü, portakal çiçeklerinin kokularını taşıya sindire, yurt sevgisi için döğüşe döğüşe yol alıyor ve o dönemde kaçınılmazı yaşayıp, yurt dışına atıyor kapağı, yaralı bereli hiç şikayet etmeksizin. Onun yaralı yalnızlığı, bir yıldızı bol Adana’nın gece lacivertiyle kesişiyor, bir Akdeniz’in mavisiyle örtüşüyor. Yarasını maviyle onaran bir yaralı yürek oluyor.
Birbirinin devamı izlenimi veren öykülerini, ilmek ilmek örüyor kimi zaman. Sosyal, kültürel, politik, insancıl bir üst bakış sunuyor okuyucuya yalnızlaşmadan, paylaşırken çoğalarak. Devrimci gelenekten gelen Ahmet Sefa mavi Akdeniz’in lacivert derinliklerini ustaca ayrı tutar. Tatlı suyla, tuzlu suyu karıştırmaz. Lacivert renk; bir derinliği yansıttığı gibi direnci, teslim olmayışı, baş kaldırışı da yansıtır. Onun sıkça kullandığı, başvurduğu bir kelimeyle: ongun… Ve bu da onun gönenci olur.
İmge olarak değindiği tanrı Zeus’a olumsuzlanır, direngen, asi bir gelenekten geldiği için… Tepki olarak Zeus’un karısı Hera’nın yanında yer alır. Yapılan haksızlığa da ortak olmak istemez. Eh ! serde Adanalılık vardır tabii. Asimile edilmeye, teslim alınmaya, baş kaldırıya, haksızlıklara, zulme karşı bir çıkışla tanrıları kapının önüne, kullanım dışı bırakılmış para gibi koyar. Soluklanır, kendini bulur. Piramidin en üst tepesindekilere karşın sınıfsal pencereden bakar ve piramidin temellerine harç olarak katar kendini, bir türkü söyler, bir ağıt yakar gibi .
İnceden inceye ironik bir dille dalga geçer Hollandalının kendi ülkesine yaklaşımına, ikiyüzlülüğüne, alçaklığına güler geçer. Öykülerinde az bulunur bir çeşitlilik göze çarpar. Yaşamın içinden sağar öykülerini, süze süze dinlendirir, öyle sokar dolaşıma.
Daha önceleri, aydın üzerine yazdığım bir yazımda şöyle demiştim: ”Bir düşüncenin, bir siyasetin, ”sol” sayılması, sayılabilmesi için; emekten yana, sömürüye karşı olması gerekir. Sol düşünce, sol doktrin, değişmez dinsel dogmalara değil, her an değişebilen, bilimsel vargılara dayanır. Solcular; değişimden, ilerlemeden yanadır, var olanı muhafaza etme, korumaktan yana değildir. Bir solcunun, demokratın, devrimcinin ahlaklı olması için onu, cehennem ateşiyle korkutmak gerekmez, eşitlik algısı nedeniyle o zaten ahlaklıdır. Sol düşüncenin özü, tüm insanların eşitliğidir… ”Ahmet Sefa , böylesi bir gelenekten gelen biridir. Ve her türden kirliliğe karşı kendini korumuştur.
Öyküleri, yel değirmenlerine saldırdığı kargısı, kitapları da dışa karşı korunduğu zırhıdır. Toroslar-dan, Van Gogh sarıları ve kanalları bol Hollanda düzlüğüne gelirken, ıslık çalarak söyler acıları, öfkeleri, sevdaları yaralı bir türkü gibi… Hala sevdasına bağlı ve inançlıdır. O , hiç kimsenin rüzgarını kesmeden halkının yanında yer alan kocaman bir yürek, sevda ve kavga adamıdır.
30 Kasım 2015 Brüksel / Nihat Kemal Ateş