Görüş…
Burası Cumhuriyet meydanı.
Son sol siyasi parti Gündoğdu’ya gidene kadar, meydanın karşısında oturdum.
Bir süre boş alanı izledim, içimden ilk geçeni yanımda oturan “Boyun eğme” tişörtlü tanımadığım bir gence anlattım.
“Bu 1 Mayıs bana çok yavan geldi. Bu eylemin eskiden bir anlamı vardı.Her örgüt/sendika kendi içinde, geçen yıl nelerin başarıldığını, önümüzdeki yıl hangi hedeflere odaklanılacağının hesabını yaparlardı. O zamanlar Gündoğdu yoktu, burası eylemin bitiş noktasıydı. Bak etrafına her yer polis, alanı kendimiz korurduk. Gece oldumu alanın etrafını kendimiz çembere alır, yabancı kimseyi hatta polisi bile eylem bitene kadar alana sokmazdık”…
Belki de ayıp olmasın diye lafım bitene kadar bekleyen genç, kendi kortejine yetişmek için hızlı adımlarla uzaklaştı.
Hüzünlenmeme neden olan boşalmış alanın resmini çektim.
Bu alanda 1979 yılı 1 Mayısında kurulan son kürsüyü ve bu kürsüde son kez dinlediğim Kemal Türkler’i ve onun şu sözlerini anımsadım
“Bu alanın adı artık 1 Mayıs alanıdır”……..
1975 yılından bu yana katıldığım 1Mayıs eylemlerine artık katılmayı düşünmüyorum.
Enternasyonal söylenmeyen kürsüde istiklal marşı neden söylenir!? 1 Mayıs ulusal bayram oldu da benim mi haberim yok!.
Bir de kürsüden yapılan o polis yalakalığı yok mu?!.
Ne işim var benim orada?.
Bundan gayrı eylem sonunda gideceğim! Yıllarca görmediğim eski dostları görsem bana yeterli!.