Ayrıldım,
zincirlerim olmadan iyi hissettirdi
Durmadan böyle koşuyordum.
Yağmurlu havayı atlattım,
Kalbimi açtığım güneş.
Yürümeye devam ettim, hiçbir şeyden veya hiç kimseden etkilenmedim,
Kışa ve karanlığa meydan okudum.
Çekil yolumdan
İnmedim.
Kimse bilmiyor,
Hala sarı.
yeniden yeşil,
Hala Siyah !
Artık kör olmama izin vermiyordum.
Bir kere düştüm,
Bir kalp atışında geri dur.
Bazen gözyaşı döktüm,
Kalbim kırıldı.
Başka ne zaman güleceğim,
Ve hayatın tadını çıkarıyorum.
Ne kadar yol kat ettim,
Söylemekten hoşlanmıyorum.
Şimdi geriye bakıyorum,
Hala öğrenecek çok şey vardı.
Önümüzde hala uzun bir yol var,
Yine de gitmek zorunda kalacak.
Özgür Metin Demirel
Resim: Rona Demirel · ·