ne oldum ahmaklığı ile
ne olacağım karanlığı arasında
yalpalayan yürek
.
halkların alın teri ve ekmeğini çalan
kan emicinin sofrasını büyüterek
doymak bilmez iṣtahını
kabartan
ve dikenli tellere takılarak
lime lime edilen
yalnız ve kimsesiz bedenler
.
meçhul kör kurşunların
vurdumduymaz hıçkırıklarına boğulan
ana rahmine sarılır gibi toprak anaya
korku içinde ve son gücü ile sarılan
çelimsiz, aç ve yorgun çocuğun
gözündeki korkuyu getirdin mi
son bir kez daha
kutluyorum savaṣ seni yine
kutluyorum ey seni insan
yırtamadığın için kör karanlığı
hâlâ savunmaktan aciz misin
insanlığı
elbet son bulur seninde yüreğini kuṣatan
bu sahtekâr, ikirlikçi ve aciz çürümüṣlük…
Özgür Metin Demirel