Depremin hangi bölgesiydi gerçekten unuttum. Demek ki beklemediğim bir isyandı izlediğim.
Ailesi enkaz altında olan bir kadın, kameraya ağlayarak feryat etti “Bugün üçüncü gün, kurtarma çalışması için gelen kimse olmadı ama gördüğünüz gibi paletli makinalar enkazın üzerinde dolaşıyor.
Ailem aşağıdayken bu yapılır mı?”
Bugün kaçıncı gün?
Ve bugün Antakya’da bir kişi daha enkazdan sağ çıkarıldı.
Dünyanın her yerinden gelen kurtarma ekipleri, çoğunlukla üçüncü günden sonra çalışmalara başladı.
Madenci ekipler de aynı şekilde çalıştı.
Yardım çağrımıza dünyanın her yerinden olumlu yanıt geldi. Bu ülkeler ciddi ekonomik yardımın yanısıra, bizzat enkaza da girdiler.
Yine de enkaz kaldırmada acele edildi.
İspanyol ve Slovak ekipler bu karara karşı çıktılar ve “biz buna ortak olmayız” sözleriyle ülkelerine döndüler.
Demem o ki enkazdan çıkarılanlar tesadüfen yaşıyorlar.
Deprem öldüremezse, yöneticiler hepsini kesin öldürürdü!…
Neden bu kadar sert yazdım?
Bir vinç operatörü, bu sabah, enkaz kaldırırken yaşadığını şöyle anlattı
“Kepçeyi vurdum, arkadaki çekyatın arkasından bir kol kalktı. Sonra diğer koluna da kaldırdı. Çalışmayı hemen durdurdum ve ekiplere haber verdim”..
Canlı insanı çöpe atacaklardı; Bu sabah.. (17 Şubat)