Çalışırken karabulutlar gökyüzünü
Sarmaya
Parçaladı ortasında onları ay
Işınları döküldü üzerimize
Eridi aydınlık ateşinde karanlık
.
Demokles’in kılıcı sanki
Sallanan dünyamın tepesinde
Rüzgâra kapılmış bir salıncak sanki
Günümüzde insanlığın hali
.
Bir yanda güneşli yeryüzü
umut çiçeklerle süslenen hayat,
Öbür yanda körebe oynuyor ölüm
Vahşi dalgalar sanki
kaos içinde rejim
Caddelere dökülmüş umudu bayrak eden işçi
Akan bantlarda halen
soğumamış alın teri
Köpüren koca bir deniz
.
Keskin mi keskin
Soğuk mu soğuk Demokles’in kılıcı
Emekçinin işçinin tepesinde
Bir anlık nefesini tutan gözler
Sonra patlayan güneş sanki
Yüreklerimizde mutlu yarınlara yanan ateş
.
Yaşamla ölüm arasında duran ince çizgiden
Dönüyor dünya engel tanımadan
Hırçın sular sanki
Fışkıran umudun
derin kaynağından
Ayın ışıkları altında emeğin ayak izleri
Özgür Metin Demirel